امر خیر!

سلام 

امروز صبح با گیجمنگولی شدیدی از خواب برخاستم! سریع زنگ زدم و گفتم که میرم شرکت. من اصلا نمیدونم این هفته چی شده بودم که کلا روزای هفته رو گم کردم! با اینکه میدونستم سه شنبه باید برم دانشگاه دیروز گفته بودم که امروز صبح دانشگاه دارم!! یعنی عملا تبدیل به یک عدد هویج شده ام! 

خوابالو حاضر شدم بدو بدو رفتم که به ماشین شرکت برسم. تا رسیدم یه عاااااااااااااالمه کار ریخت سرم. حسابی استرس گرفتم آخه مدتها بود که اینجوری سرم شلوغ نشده بود. همه هم شکر خدا برای کارشون عجله دارن : 

-« خانوم کار مارو بذارین تو اولویت»!! 

-«اوه بله حتما»!!! 

خلاصه بسم الله گفتم و شروع کردم اما خداییش وقتم خیلی کمه. تا موقع اذان مشغول بودم و صدای اذان رو که شنیدم سریع رفتم نماز خوندم چون خیلی گرسنه بودم و صبحانه هم نخورده بودم و مخم دیگه داشت اررور ۶۹۱ میداد! ناهار هم جای همگی خالی باقالی پلو با مرغ و پلو خورشت قرمه سبزی بود که خوردیم و رفتیم سراغ ادامه ی کار. 

تا ساعت ۷ شب مشغول بودم و چند دقیقه ای هم برای استراحت مزاحم معین عزیز شدم و امشب استثنائا زودتر تعطیل کردم خودمو تا برسم خونه جهت امر خیر به اصرار مامان! 

تا رسیدم خیلی دلم می خواست یه دوش آب داغ بگیرم اما وقت نبود متاسفانه و ممکن بود امر خیر دیر بشه! این بود که سریع حاضر شدیم و رفتیم برای امر خیر! 

یعنی من مرده ی این مراسمات امورات خیرات هستم! هرچی هم به مامان میگم منو بیخیال شه قبول نمیکنه که! میگه باید باشی!
حالا همه ی موجودات زنده توی اینجور وقتا صاف و سرسنگین میشینن٬ من با اینکه خسته ی کار بودم اما لحظه ای از مزه ریختن غفلت نورزیدم! یکی از متصدیان امور خیر هم که بغل دست من بدبخت نشسته بود بوی گند عطر (تو مایه های گلاب گندیده) میداد و من در ظرف ۳ دقیقه ۶۵۴۱۶۵۴۶۵۴۶۵۴۶ مرتبه عطسه کردم! 

خواهری هم همش چپ چپ نیگام میکرد! 

خب به من چه! 

به اون خانومه بگه عطر شانل بزنه نه گلاب گندیده!
خلاصه مراسم پرفیض امر خیر ساعت ۸.۴۵ شروع و ۱۰ هم به اتمام رسید و بنده نفسی به راحتی کشیدم و پریدم پای کامپیوتر خودم! 

امروز خیلی خسته شدم. فردا صبح ساعت ۱۰ هم باید دانشگاه باشم. 

دیگه همینا دیگه!
 

شب به همگی خوش 

تا فردا...